اشکهايم راهِ ديدِ چشم من صد کرده است/ چونکه اين دل، ميل مشهد کرده است

حضرت موسي الرضا دستي بکش بر اين دلم/ نوکرت در پاسخ مِهرِ شما بد کرده است

بازهم لطف و عنايت کرده اي،ضامن شدي/ عاشقت غير از سرِ کوي تو را رد کرده است

گر که دور از تو شدم قصدي نبوده اي رعوف/ تو که ميداني امامم،دل ،غفلت کرده است

باز هم ميلاد تو من در کنارت نيستم/ حضرت سلطان مرا از دور دعوت کرده است

هر کجا ذکر تو شد،آنجا بُود عين حرم/ اصلا انگار که بحر کرمت مَد کرده است

ديگر نبُود ترسي براي زائرت ضامن آهو/ آندم که ميانِ قبر،ميلِ غربت کرده است

يا رضا روزي ما باشد به دستان کريمِ مهدي ات/ پس يقين حضرت مرا راهي مشهد کرده است